سازوکار پیشگیری از پیری کشف شد! - انجمن آقای شرفی

به گزارش انجمن آقای شرفی، سیستم ایمنی دیگر به طور مؤثر عمل نمی کند و این منجر به عفونت های مزمن، بیماری های سرطانی و مرگ می گردد. ساییدگی تلومر به عنوان یکی از نشانه های پیری توصیف شده است.

پژوهشگران سازوکار نوی را کشف کردند که پیری طبیعی سلول های ایمنی را کند می نماید.

به گزارش وبگاه سای تِک دِیلی (SciTechDaily)، یک تیم چندملیتی به سرپرستی دانشمندان دانشگاه کالج لندن، سازوکار (مکانیسم) نوی را کشف نموده است که پیری طبیعی سلول های ایمنی، یکی از 9 نشانه پیری، را کُند می نماید و حتی شاید از آن جلوگیری کند.

این سازوکار عمر سیستم ایمنی را افزایش می دهد

به گفته محققان، کشف آزمایشگاهی (سلول ها) و موفقیت در آزمایش روی موش ها غیرمنتظره بود. آن ها معتقدند استفاده از این سازوکار ممکن است عمر سیستم ایمنی بدن را افزایش دهد و افراد را قادر به زندگی سالم تر و طولانی تر کند؛ بعلاوه می تواند به عنوان درمانی برای بیماری هایی مانند سرطان و زوال عقل استفاده گردد. یافته های آن ها به تازگی در مجله زیست شناسی سلولی طبیعت (Nature Cell Biology) منتشر شده است.

دکتر اَلِسیو لانا (Alessio Lanna)، استاد افتخاری بخش پزشکی کالج دانشگاهی لندن، گفت: سلول های ایمنی همواره در حالت آماده باش کامل و مبارزه با عوامل بیماری زا هستند. آن ها برای اینکه مؤثر باشند باید چندین دهه در بدن باقی بمانند؛ اما استراتژی های به کار گرفته شده برای انجام این محافظت در سراسر زندگی، تا حد زیادی ناشناخته هستند.

دکتر لانا اضافه نمود: در این پژوهش، ما در پی یافتن سازوکار هایی برای اعطای طول عمر به سلول های سیستم ایمنی، معروف به سلول های T، در آغاز پاسخ ایمنی در برابر یک آنتی ژن، ماده خارجی که به وسیله مکانیسم های نظارت ایمنی دفاعی بدن شناسایی می گردد، بودیم.

چرا سیستم ایمنی پیر می گردد؟

هر کروموزوم یک کلاه محافظ به نام تلومر دارد که یک توالی دی اِن اِی خاص است و هزاران بار تکرار می گردد. این توالی دو کارکرد دارد؛ اول اینکه از نواحی کُدنماینده کروموزوم ها در برابر آسیب محافظت می نماید و دوم اینکه به عنوان یک ساعت پیرشدگی (aging clock) عمل می نماید که تعداد تکرار ها (بعلاوه به عنوان تقسیم شناخته می گردد) را که یک سلول می تواند انجام دهد، تنظیم می نماید.

سلول های T (نوعی گلبول سفید یا سلول های ایمنی)، مانند سایر سلول ها، تلومر هایی دارند که با هر تقسیم سلولی کوتاه می شوند (ساییدگی تلومر). وقتی تلومر ها به طول بحرانی می رسند، سلول تقسیم شدن را متوقف می نماید و وارد پیری می گردد؛ این فرآیندی است که به وسیله سیستم ایمنی دفع می گردد یا در شرایطی تغییریافته و ناکارآمد باقی می ماند.

سیستم ایمنی دیگر به طور مؤثر عمل نمی نماید و این منجر به عفونت های مزمن، بیماری های سرطانی و مرگ می گردد. ساییدگی تلومر به عنوان یکی از نشانه های پیری توصیف شده است.

نتایج پژوهش

محققان در این پژوهش، در شرایط آزمایشگاهی، قدم اول را برای پاسخ ایمنی لنفوسیت های T در برابر یک میکروب (عفونت خارجی) برداشتند. آن ها به طور غیرمنتظره ای، واکنش انتقال تلومر را بین دو نوع گلبول سفید، در وزیکول های خارج سلولی (ذرات کوچکی که ارتباط بین سلولی را تسهیل می نمایند) مشاهده کردند.

یک سلول ارائه دهنده آنتی ژن (APC)، متشکل از سلول های B، سلول های دندریتیک یا ماکروفاژها، به عنوان یک اهدانماینده تلومر به لنفوسیت T یعنی سلول گیرنده تلومر عمل می نماید. با انتقال تلومرها، سلول T گیرنده دارای عمر طولانی و ویژگی های حافظه و سلول های بنیادی شد و سلول T را قادر ساخت تا در درازمدت از میزبان در برابر عفونت کُشنده محافظت کند.

واکنش انتقال تلومر، تلومر های خاصی را حدود 30 برابر بیشتر از تلومراز توسعه داد. تلومراز تنها آنزیم سنتز دی اِن اِی است که به حفظ تلومر در سلول های بنیادی، سلول های سیستم ایمنی بدن، اختصاص دارد و در بافت جنینی، سلول های تولیدمثل و اسپرم یافت می گردد.

پروفسور لانا شرح داد: واکنش انتقال تلومر بین سلول های ایمنی نشان می دهد که سلول ها قادر به تبادل تلومر ها به عنوان راهی برای تنظیم طول کروموزوم قبل از آغاز فعالیت تلومراز هستند. این امکان وجود دارد که پیری به سادگی با انتقال تلومر ها کُند یا درمان گردد.

استفاده از سازوکار نو

با کشف مکانیسم نو ضدپیری، همان تیم پژوهشی دریافتند که وزیکول های خارج سلولی تلومر را می توان از خون پاکسازی کرد. هنگامی که آن ها به سلول های T اضافه شدند، فعالیت های ضدپیری را در سیستم ایمنی انسان و موش نشان دادند.

محققان کشف کردند (در سلول های انسان و موش) که آماده سازی وزیکول خارج سلولی خالص شده ممکن است، به تنهایی یا در ترکیب با یک واکسن تجویز گردد و این حفاظت ایمنی طولانی مدت ممکن است از احتیاج به واکسیناسیون مجدد جلوگیری کند.

از سوی دیگر، می توان واکنش انتقال دهنده تلومر را به صورت مستقیم در سلول ها تقویت کرد. دانشمندان به پژوهش های بسیار بیشتری احتیاج دارند؛ ولی می گویند که این امکان اَشکال نو درمان های پیشگیرانه برای پیری و سن سیستم ایمنی را نشان می دهد.

پروفسور لانا در سرانجام گفت: بیش از 40 سال است که بر روی زیست شناسی (بیولوژی) تلومر مطالعه شده است. به مدت چندین دهه، یک آنزیم منفرد، تلومراز، به عنوان تنها مکانیسم مسئول افزایش طول تلومر و حفظ آن در سلول ها شناخته شده است.

نتایج پژوهش ما روشن می نماید که چگونه یک سازوکار متفاوت برای توسعه تلومر ها احتیاجی به تلومراز ندارد و چطور هنگامی که تلومراز هنوز در سلول غیرفعال است، عمل می نماید.