کشف برگه 600 ساله راز بزرگ داوینچی را فاش کرد! - انجمن آقای شرفی

به گزارش انجمن آقای شرفی، زومیت نوشت: مجموعه تازه ای از اسناد تاریخی موجود در شهر فلورانس، هویت مادر لئوناردو داوینچی، نماد عصر رنسانس و نقاش تابلوی مونالیزا را فاش کردند.

آیا مادر لئوناردو داوینچی، کاترینا، یک برده اهل منطقه کوهستانی قفقاز در آسیای مرکزی بوده است؟ این آخرین فرضیه ای است که در خصوص هویت مادر نابغه عصر رنسانس مطرح می گردد. تا به حال فرضیه های بی شماری در خصوص این زن اسرارآمیز که تا حد زیادی در تاریخ گم شده، مطرح شده است. اکنون با فرضیه تازه دوباره شاهد داغ شدن یک بحث قدیمی در بین متخصصان زندگی و آثار داوینچی خواهیم بود.

وب سایت ارزتکنیکا گزارش داد، کارلو وِچه، مورخ، نویسنده و استاد ادبیات ایتالیایی در دانشگاه اورینتال ناپل در جنوب ایتالیا در کنفرانس خبری که روز سه شنبه برگزار گردید به انجمن آقای شرفی یک سند تا به حال ناشناخته را که اخیراً کشف نموده نشان داد. این سند مبنای فرضیه تازه کارلو وچه بود. این مورخ و نویسنده ایتالیایی بعلاوه یک رمان تاریخی درباره زندگی کاترینا با عنوان لبخند کاترینا، مادر لئوناردو به رشته تحریر درآورده است.

پیش از این به خوبی دانسته می شد که لئوناردو متولد سال 1452 حاصل رابطه نامشروع یک سردفتردار اهل فلورانس به نام سر پیرو دِ آنتونیو و زنی به نام کاترینا بوده است. سر پیرو در آن موقع با زنی به نام آلبیرا آمادوری ازدواج نموده بود و پس از مرگ او در سال 1464 سه بار دیگر نیز ازدواج کرد. او از همسران مختلف خود صاحب 16 فرزند شد (که 11 نفر از آن ها در همان دوران طفولیت جان سپردند)، علاوه بر این بچه ها مشروع، لئوناردو، فرزند نامشروع او نیز بود که در منزل پدرش بزرگ شد و از تحصیلات بسیار خوبی نیز بهره گرفت.

بسیاری از مورخان کاترینا را دختر یک دهقان ساده دانسته اند که نهایتاً به همسری یک کارگر کوره به نام آنتونیو دی پیرو دل واکا عایدی. اما این ها تنها چیزهایی است که از این زن می دانیم. بنابراین طبیعی است که در طول سده ها هویت های بی شماری از او کشف گردد. شاید جنجالی ترین فرضیه در خصوص مادر لئورناردو داوینچی به سال 2014 برگردد. در آن سال آنجلو پاراتیکو، مورخ ایتالیایی فرضیه تازه ای بیان کرد و گفت که کاترینا یک برده چینی بوده است. به گفته پارتیکو، این زن برده را بازرگانان ونیزی از کریمه وارد کردند و به یک بانکدار اهل فلورانس فروخته اند.

طبق سند آزادسازی کاترینا، مادر لئوناردو یک برده چَرکَسی از منطقه قفقاز بود

کتاب پاراتیکو با عنوان جالب لئوناردو داوینچی: دانشمند چینی گمشده در ایتالیای رنسانس در سال 2015 به چاپ رسید. فرضیه پارتیکو تا حدی زیادی بر اساس تحقیقات رِنزو چیانکی از کتابخانه لئوناردو در وینچی بود. او طبق تحقیقات خود عنوان نموده بود که کاترینا برده یکی از دوستان ثروتمند سر پیرو بوده است. این فرضیه بعلاوه مبنای کتاب دیگری درباره شجره نامه لئوناردو نهاده شد که آلساندرو وِزوسی، مدیر مؤسسه میراث داوینچی نوشت.

مارتین کمپ، یکی از محققان برجسته لئوناردو داوینچی از دانشگاه آکسفورد، رویکرد دیگری در پیش گرفت و در سال 2017 کتابی با همکاری جوزپه پالانتی با عنوان مونالیزا: مردم و نقاشی چاپ کرد. او در این کتاب اشاره نموده بود که کاترینا در زمان تولد لئوناردو یک دختر یتیم 15 ساله بوده است. کمپ شواهد اثبات شده ای کشف کرد که نشان می داد در آن دوران، دختر جوانی به نام کاترینا دی میو لیپی با پاپو، برادر کوچکش در فاصله کمتر از 2 کیلومتری شهر وینچی زندگی می کرد. این دختر احتمالاً در یکی از دیدارهای بی شمار سرپیرو از شهر زادگاهش باردار شده باشد. یکی از شواهد کمپ اظهارنامه مالیاتی آنتونیو داوینچی مربوط به سال 1458 بود که تأیید می کرد لئوناردوی پنج ساله در منزل او زندگی می کرد.

سند آزادی برده ای با نام کاترینا که به عقیده مورخ ایتالیایی مدتی پس از ثبت این سند پسری به نام لئوناردو را با جهان آورده است.

کارلو وچه نیز عنوان می نماید که تحقیقاتش را بر مبنای فرضیه برده که پاراتیکو و وزوسی مطرح نموده بودند انجام داده است. با این حال، به گفته وچه خود او هم در ابتدای تحقیقاتش چندان موافق این فرض نبود، اما بعداً به سندی به تاریخ 2 نوامبر 1452 در میان آرشیو دولتی شهر فلورانس برخورد. این سند 6 ماه پس از تولد لئوناردو تنظیم شده بود و نشان می داد که یک زن برده چَرکَسی به نام کاترینا را از طرف صاحبش، مونا جینوا، همسر دوناتو دی فلیپو دی سالوسترو ناتی، ماجراجو و از اشراف ثروتمند فلورانس آزاد شده است. سردفترداری که این سند را تنظیم و امضا نموده بود، کسی جز سر پیرو، پدر لئوناردو نبود.

کارلو وچه در این خصوص در مصاحبه ای به ان بی سی نیوز گفت: وقتی آن سند را دیدم، نمی توانستم آنچه را که می بینم، باور کنم. من هیچ وقت چندان اعتباری برای فرضیه ای که می گفت او [کاترینا] برده ای خارجی بوده قائل نبودم. بنابراین، ماه ها تمام سعی خودم را کردم تا ثابت کنم کاترینایی که در آن اسناد به او اشاره شده مادرِ لئوناردو نیست، اما در نهایت تمام اسنادی که پیدا کردم مرا به این سمت و سو کشاند تا بالأخره تسلیم شواهد شوم. در آن موقع، برده های زیادی با نام کاترینا وجود داشتند، اما این تنها سند آزادی برده ای به نام کاترینا بود که سر پیرو در تمام دوران طولانی زندگی خود نوشت. علاوه بر این، سند مملؤ از اشتباهات و اغماض های جزئی است، نشانه ای که شاید او در حین تنظیم سند عصبی بوده است؛ چرا که باردار کردن برده یک شخص دیگر جرم بود.

مارتین کمپ در این خصوص گفت: کارلو وچه یک محقق خوب است. روایت خیالی او به جاروجنجال پیرامون مادرِ برده [داوینچی] احتیاج داشت. اما من همچنان طرفدار مادر دهقان هستم که بهتر است، به ویژه به عنوان همسر آینده یک کشاورز ساده. اما داستانی نه چندان قابل توجه با احتیاج مردم به یک روایت هیجان انگیز و جنجالی و همین طور دغدغه فعلی ما به برده داری همخوانی ندارد.

کمپ در انتها صحبت هایش عنوان نمود: و باید بگویم که هیچ یک از این داستان ها به طور قطعی اثبات نشده اند.

227227