چالش های جمعیتی چین با ثبت کمترین تولدها - انجمن آقای شرفی

به گزارش انجمن آقای شرفی، به گزارش روزنامه استریتس تایمز سنگاپور، دولت چین که با کاهش جمعیت رو به رو شده در پی یافتن راه هایی برای مقابله با کم شدن نیروی کار و افزایش جمعیت سالمندان این کشور است. این در حالی است که میزان تولد در این کشور در سال 2020 به رقمی بسیار پایین کاهش یافته است.

براساس آخرین گزارش های دفتر آمار ملی چین سال گذشته در هر هزار نفر 8 تولد ثبت شده است. کمترین اندازه تولد در چین براساس داده ها به سال 1978 برمی شود.

دولت چین دلیلی برای کاهش اندازه جمعیت ارائه نداده است اما آمار و ارقام نشان می دهد رشد جمعیت در دومین اقتصاد بزرگ دنیا به شکل چشمگیری رو به کاهش است. بنا بر تخمین ها این کاهش ممکن است امسال نیز بیشتر شود.

یک مقام کمیسیون بهداشت در ماه ژوئیه در مصاحبه با انجمن آقای شرفی گفته بود تعداد نوزادان ممکن است باز هم در مقایسه با سال گذشته که 12 میلیون نفر بود، کاهش پیدا کند.

در سال هایی که برای بیشتر زوج ها در چین داشتن فرزند دوم غیرقانونی بود، برخی والدین گزارش رسمی درباره تولد بچه ها شان نمی دادند تا به سن 6 سالگی که زمان رفتن به مدرسه است می رسید. بنابراین جمعیت کلی از سال 2011 تا 2019 دوباره مورد بررسی قرار گرفت و آمار به یک میلیارد و 41 میلیون نفر تا خاتمه سال 2020 رسید.

با این وجود داده ها نشان می دهند در منطقه غربی شینجیان کاهش قابل ملاحظه تولد وجود داشته است. دلیل اصلی این کاهش زاد و ولد را باید به سیاست های کنترل جمعیت جستجو کرد.

به علاوه تعداد ازدواج ها در سال 2020 نیز در سراسر کشور در پی شیوع همه گیری ویروس کرونا نیز کاهش یافته است.

چین سیاست بحث برانگیز تک فرزندی را در اواخر دهه 1970 بیان نمود اما در سال 2016 محدودیت ها را کاهش داد، به طوری که به همه زوجین اجازه می دهد صاحب دو فرزند شوند، زیرا سعی دارد هرچه سریعتر در جمعیت کشور تعادل برقرار کند. اما این تغییر نتوانست جلوی فرزندآوری را بگیرد. کارشناسان انتظار دارند پکن قبل از لغو کامل محدودیت های تولد طی 3 تا 5 سال آینده، در چارچوب سیاست فعلی، فرزندآوری بیشتر را تشویق کند.

به هر صورت چین قصد ندارد سیاست فرزندآوری را کاملا آزاد اعلام کند، زیرا نگران است زاد و ولد در شهرها به دلیل بالا بودن هزینه ها کاهش یابد. در عوض تولد در منطقه ها روستایی و حاشیه شهرها افزایش یابد که باعث بر هم خوردن تعادل جمعیتی و کمبود شغل در منطقه ها روستایی می شود.